mainimg
Código: XC005
-
Arboredo Singular
Localización

Zona verde

Parque das Ciencias Isidro Parga Pondal

Barrio

Concheiros-Almáciga-Espírito Santo

Parroquia

San Fructuoso

Identificación

Nome científico

Camellia japonica L.

Nome común en galego

Camelia, camelio, rosa do Xapón, rosa da China ou roseira de inverno

Nome común en castelán

Camelia, camelio o camelia de Japón

Información

Características

Camelia plantada no 2021 con motivo da celebración do Día da Ciencia en Galicia, no que se homenaxeaba a Jimena Fernández de la Vega. Este exemplar foi orixinado a partir de semente por Begoña Franco na Finca Chazo en Boiro e doado pola Deputación de Pontevedra.

Jimena, xunto coa súa irmá xemelga Elisa, foron as primeiras mulleres licenciadas pola Universidade de Santiago (USC), representando un referente excepcional do que foi a incorporación da muller, por fin, aos estudos universitarios. Foi unha das cincuenta científicas ás que a Junta para Ampliación de Estudios (JAE) lles concedeu bolsas de investigación para estudar fóra de España, con estadías en Alemaña, Austria e Italia. Logo da Xenética, orientou a súa traxectoria profesional cara á hidroloxía médica. Jimena foi un referente extraordinario demostrando o enorme potencial que lle permitiu dar unha salientable visibilidade ás científicas da época.

Orixe e distribución

A orixe da camelia é moi antiga, pois atopáronse fósiles do período Cretácico en China. É nativa de Xapón, Corea e China, mais na actualidade está distribuída por todo o mundo como planta ornamental. Na China, durante a Dinastía Ming (1368-1344), as camelias foron consideradas como a flor máis fermosa que hai baixo os ceos.

Foron traídas a Europa dende Oriente a través da Ruta da Seda polos misioneiros xesuítas e por comerciantes portugueses, ingleses e holandeses a finais do século XVI. Na Península Ibérica coñécense a partir do século XVIII, destacando a súa presenza en Portugal, dende onde chegou a Galicia.

Descrición

A camelia é unha das flores do inverno máis prezadas e singulares. O xénero está formado por máis de duascentas especies, entre as que atopamos a Camellia japonica, da que proceden a maioría das variedades de xardín. Son árbores ou arbustos con follas perennes, opostas e lustrosas, que se desenvolven moi ben en climas temperados e húmidos, sobre solos ácidos e con abundante materia orgánica.

As súas múltiples variedades cobren un dilatado período de floración, que abarca dende outono até finais de primavera. As flores son terminais, solitarias ou en parellas, e a súa cor varía entre o branco e vermello.

Etimoloxía

O nome camellia foi establecido polo botánico sueco Carlos Linneo, en recoñecemento polo traballo botánico realizado en Filipinas polo misioneiro xesuíta do século XVII George Joseph Kamel, coñecido tamén coñecido como Camellus.

Do apelido deste misioneiro moravo procede tamén o nome común desta planta e da súa flor, xa que ambas comparten o mesmo nome. O epíteto específico japonica refírese á súa localización en Xapón, aínda que o lugar onde os europeos descobren a camelia foi nas Illas Filipinas.

Usos

A pesares de estar lonxe do seu lugar de orixe, a camelia é moi común nos xardíns de Galicia como especie ornamental, e ten varios exemplares no Catálogo de Árbores Senlleiras de Galicia. A súa flor coñécese como flor das Rías Baixas ou dos pazos, pola súa presenza nos mesmos dende hai séculos. É a flor oficial do estado de Alabama, nos Estados Unidos; mentres que na cidade de Bulnes, na zona central de Chile, é coñecida como a cidade das camelias. Isto ilustra a súa ampla distribución e o prezada que é pola súa beleza.

Hai moitas citas sobre a camelia en escritores como Rosalía de Castro, Eduardo Pondal, Curros Enríquez, Emilia Pardo Bazán, Federico García Lorca ou Álvaro Cunqueiro. Das múltiples variedades, só preto de cincuenta desprenden algún tipo de fragrancia. Na novela A Dama das Camelias de Alexandre Dumas, a heroína Margarida, alérxica ás fortes esencias das flores, usaba un ramo de camelias para evitar a tose.

Crese que hai máis de 3.000 variedades debido á facilidade que teñen de hibridación entre elas. En Galicia podemos atopar varios centos, xa que na zona noroeste da Península Ibérica danse unhas condicións edafoclimáticas excelentes para o seu crecemento.

Fotos actuais


Ayúdenos a mejorar nuestra traducción de su idioma

Puedes cambiar cualquier texto haciendo click (presiona Enter después de hacer el cambio)