Carballeira de Santa Susana

Historia

Segundo a lenda xacobea, o sepulcro do Apóstolo foi soterrado nas terras do bosque Libredón así que a carballeira viría sendo o resto que queda do gran arboredo daquel tempo. O certo é que o outeiro dos Poldros -como tamén se chamou nos tempos medievais- é un espazo intimamente ligado á historia da cidade.

Aquí construíu o arcebispo Diego Xelmírez unha capela en 1102 para acoller as reliquias de Santa Susana que trouxera de Braga; aquí se reunían as asembleas veciñais de maior concorrencia, aquí estivo a picota. A partir do século XVI a aba que caía sobre o camiño de Padrón (hoxe Xoán Carlos I) comezou a ser colonizada pola cidade e foise arranxando. E así, esa zona baixa primeiro foi unha zona de árbores que embelecía a entrada á cidade, logo naceron os paseos da Alameda; a construción da igrexa do Pilar, transformou radicalmente esa zona baixa.

No resto parece que as árbores formaron a vista predominante e temos noticia de varias replantacións ordenadas polos Concello; eran carballos, álamos ou freixos que trouxo a veciñanza de Marrozos, Conxo e Aríns por mandato da Corporación. Era unha sorte de devesa municipal na que a veciñanza podía coller leña (só das pólas) ou deixar o gando.

En 1831 Blas Galiano deseñou un primeiro proxecto de ordenación; tardou moito en desenvolverse pero acabaría conformando o paseo da Ferradura.