Colexio de Fonseca

Historia

A residencia familiar dos Fonseca foi convertida en colexio polo arcebispo Alonso III de Fonseca (1475-1534), polo que dende 1544 funcionou a modo de academia, servindo como primeira sede da Universidade de Santiago. Alonso III tentaba dotar ao Reino de Galicia dun centro de estudos superiores, en especial para o clero galego, así como establecer os ensinos de Artes, Teoloxía e Dereito.

Como todos os colexios maiores universitarios da súa época, orixinalmente foi pensado como unha institución docente de carácter benéfico, cuxo fin era axudar a persoas que non tivesen a posibilidade de estudar por motivos económicos.

Ao longo do século XVI a universidade chegou a ter 3.000 estudantes, procedentes principalmente de Galicia e Asturias. No século XVII a universidade consolidouse coa incorporación das facultades de Leis e Medicina.

Foi denominado o Colexio dos Irlandeses porque acolleu aos estudantes irlandeses que buscaban unha educación católica, cando a ocupación inglesa da illa, en tempos de Filipe II, prohibiu a formación de sacerdotes católicos.

Ademais, o edificio tivo diversos uso ao longo da súa historia, como Seminario de Estudos Galegos, Facultade de Medicina e de Farmacia, e nos primeiros anos da Autonomía de Galicia foi a sede do Parlamento Galego.

Na actualidade alberga salas de exposición e segue formando parte da Universidade de Santiago de Compostela, posto que alberga a Biblioteca Xeral da Universidade. Entre os seus fondos bibliográficos, sobresae o libro de Horas de Fernando I de León, datado en torno ao 1055 e considerado o libro máis antigo de Compostela.

Neste edificio tamén se atopa a Biblioteca América, doada por don Gumersindo Busto, que é única no mundo pola súa especialidade temática, un compendio iconográfico, humanístico e bibliográfico da cultura latinoamericana.