Casa do Matadoiro

Historia

Na contorna da Porta do Camiño, unha zona de marcado carácter histórico vinculado ao Camiño de Santiago, tiña a súa personalidade como barrio marcada pola situación na periferia urbana. Era unha zona de agros e hortas, na que as fontes citan a existencia da capela de San Bieitiño, hoxe desaparecida.

A condición de valgada fai que nesta zona estean presentes dous mananciais e un regueiro: os dous mananciais alimentan dende a Idade Media á Fonte das Tripeiras ou do Matadoiro, á Fonte da Porta do Camiño e ao regato do Cancelón de Sar que atravesa o Parque de Belvís.

Entre os séculos XV e XVII instálanse xunto á Fonte das Tripeiras ou do Matadoiro unha serie de píos e pozas para o curtido de peles aproveitando a abundancia de auga natural. Este oficio está hoxe desaparecido, mais en Santiago chegou a ser moi importante, e aínda que ao principio estaba controlado polo gremio dos zapateiros, abocados á Nosa Señora da Encarnación.

A Ilustración e a difusión das ideas hixienistas van cambiar esta situación, xa que as novas ordenanzas municipais obrigarán ao traslado destas instalacións de curtidos a outros puntos máis afastados do núcleo urbano para evitar o cheiro relacionado coas tarefas de tratamento dos coiros.

Neste lugar tamén tiña lugar a matanza de animais para abastecer de carne as tendas e as cociñas dos habitantes de Compostela, polo que en 1696 o concello manda construír un edificio xunto á Fonte das Tripeiras para Matadoiro Municipal. Esta construción estará activa durante moitos anos, até que en 1984 o concello proxecta a demolición do antigo edificio para a construción da Casa da Xuventude.