Miradoiro da matogueira da Selva Negra

Historia

Chámaselle arbusto a unha planta leñosa de certo porte cando, a diferenza do que é propio dunha árbore, non se ergue sobre un só tronco ou fuste, senón que se ramifica dende a mesma base. Os arbustos poden ter varios metros de altura. Ao bioma ou ecosistema con predominio de arbustos denomínaselle matogueira. Son sinónimos de matogueira: coucheira, fraguiza, matagueira, mato e vedramio.

A matogueira caracterízase por posuír unha vexetación dominada por arbustos, e que a miúdo inclúen plantas de porte herbáceo, e plantas xerófitas. A matogueira tamén pode xurdir como consecuencia da actividade humana. Soen ser masas densas e compactas, situadas rodeando aos bosques caducifolios e aos cultivos forestais. Pode ser a vexetación madura nunha rexión particular e seguir dun modo estable durante un período de tempo, ou unha comunidade transitoria que se desenvolva temporalmente como resultado dun disturbio, tal como o lume.

A pesar dos cualificativos despectivos que recibe, como o de maleza ou monte inculto, dende o punto de vista ambiental, as matogueiras son un dos hábitats de maior riqueza de fauna e flora. Constitúen unha das primeiras etapas de substitución do bosque potencial. Son zonas altamente transformadas polo home, quen seleccionou terras fondas e drenadas para as súas actividades agropecuarias. Por poñer un exemplo, as queirogas (Erica sp.) son quen de medrar en lugares de solos pobres grazas a que establecen nas súas raíces relacións de simbiose (micorrizas) con diversos fungos.

Xestas, codesos e piornos son o compoñente principal das matogueiras, dominadas por algunha destas especies participantes. As xestas negras e as mansas forman as xesteiras, matas moi comúns en Galicia ao igual que as toxeiras, tradicionalmente valoradas por constituír unha importante fonte de onde facer a cama para o gando e mellorar a configuración do solo, facéndoo mais fértil.

Frecuentemente ocupan terreos secos e castigados polo efecto dos incendios. A matogueira pode ser un lugar non axeitado para a habitación humana, debido ao perigo destas catástrofes relacionadas co lume.