Miradoiro de Belvís

Descrición

A topografía ondulada da cidade permite a existencia dunha serie de miradoiros naturais en diversos puntos das zonas verdes compostelás. Á parte dos puntos clásicos de visión sobre a cidade histórica, como os da Alameda, a Granxa do Xesto no Pedroso ou San Domingos de Bonaval, hai outros máis descoñecidos polo gran público situados no parque da Almáciga, o Monte Pío, a Finca do Espiño, o parque de Eugenio Granell, Carlomagno en Fontiñas ou o Monte de Deus en Vite. Tamén cabe destacar a existencia de estupendos balcóns urbanos, coma o da cima da rúa Costa Vella.

Subindo pola rúa das Trompas e situándonos á altura do convento de Santa María de Belvís e o Seminario Menor da Asunción, pódense gozar dunhas boas vistas da centro histórico da cidade e a súa contorna. O propio nome de Belvís, que da nome o parque, á rúa e ao Convento, semella proceder da expresión latina bela vista.

Aproveitando esta calidade do lugar, construíuse unha terraza sobre a aba do parque, na que se coloca un sinxelo templete octogonal para acubillar o banco corrido dende onde contemplar as vistas ao abrigo da intemperie. Ao redor deste templete instalouse unha bancada nas marxes da terraza do miradoiro, potenciando o seu carácter estancial.

Destacan nestas vistas as torres da Catedral, a torre de San Agostiño, a Facultade de Xeografía e Historia ou o Convento das Madres Mercedarias dentro dos edificios da cidade histórica. Tamén poderemos contemplar o Ensanche, o Monte da Curuxeira e o das Santas Mariñas, que circundan Santiago en dirección sur.

Destaca sobre todo no momento do solpor, cando o ceo tínguese de rosa e violeta sobre o horizonte urbano da cidade, creando unha estampa de singular beleza e escurecendo gradualmente á cidade de pedra.