Parque Carlomagno

Actuacións

A orixe urbanística do Parque Carlomagno e do conxunto do Polígono das Fontiñas atópase no Plan Xeral de Ordenación Urbana de 1974, onde se prevía o planeamento de desenrolo que posibilitaría o crecemento urbano posterior. A administración urbanística daquel momento prevía novas actividades de planeamento residencial en zonas como Conxo, Choupana, Pontepedriña, Lamas de Abade, Volta do Castro, Fontiñas, San Lázaro ou O Avío. Esta nova fase no proceso de construción da cidade desbordaría barreiras importantes no seu crecemento, como son o relevo ou as liñas de comunicación como estradas ou vías de ferrocarril.

O primeiro antecedente directo da ordenación urbanística de Fontiña prodúcese en 1974, cando o Instituto Nacional de Urbanización redacta o Plan Parcial do Polígono das Fontiñas. En 1985 apróbase definitivamente o novo Programa de Actuación Urbanística e Plan Parcial do Polígono das Fontiñas.

Expropiáronse os terreos necesarios para levar a cabo modificacións na rede viaria e establecer unha estrutura urbana coa que paliar as necesidades de vivenda da cidade. O espazo urbanizable complementouse coa implantación de zonas verdes xunto aos bloques residenciais, zonas entre as que se atopa o Parque Carlomagno.

O espazo verde está situado no extremo leste da cidade de Santiago de Compostela, contido na ampla valgada aberta cara o sur entre o Monte da Almáciga e o Monte de San Lázaro ou Alto da Canteira. Vinculado ao acceso á Cidade Histórica polo Camiño Francés, os seus paseos complementan esta ruta vinculándose con ela xa que, ao igual que o peregrino transita pola rúa de San Lázaro co obxectivo de chegar á Catedral, tamén pode desviarse polos paseos do parque para facer un descanso no camiño ou ter un momento de lecer.

O forte condicionante topográfico determina a posición destes paseos dentro do espazo verde, así como doutros elementos no parque, posto que se aproveita o desnivel para a colocación de fontes e a creación de liñas de perspectiva grazas á situación privilexiada como miradoiro sobre a cidade e a súa contorna.

O Parque Carlomagno conta cun espazo onde poder ter os cans ceibos, dentro do programa de convivencia coas mascotas, unha ringleira de aparatos onde poder facer exercicios físicos de intensidade moderada, e varios miradoiros que contan con extraordinarias vistas sobre a cidade e dos montes que a rodean.

Na constitución deste espazo como parque público instaláronse unha serie de elementos para a mellora das experiencias de ocio que poden levarse a cabo neste espazo como é a rega automático, iluminación artificial ou camiños peonís pavimentados con xabre compactado.

Tamén se instalaron diferentes elementos de mobiliario urbano como bancos ao longo dos paseos onde poder descansar e gozar da paisaxe da contorna, bebedeiros de auga potable onde saciar a sede os días calorosos, e papeleiras, que constitúen puntos onde botar apropiadamente os refugallos e así non manchar o parque cos nosos restos ou os das nosas mascotas.

Ao carón dos sendeiros, e en determinadas zonas do parque, medran diferentes especies arbóreas formando aliñacións ou pequenas agrupacións, mentres que a pendente principal da ladeira está tapizada con pradaría rústica, de baixo mantemento e poucas necesidades hídricas, polo que mellora a infiltración da escorrenta e evita a erosión ou o asolagamento do terreo.