Parque Luis Pasín

Historia

O Parque Luis Pasín está situado nun espazo coñecido como Monte de Conxo. Tamén aparece referido en algúns mapas antigos como Villaldía ou Santa Marta de Abaixo, debido á súa proximidade coa Capela de Santa Marta.

As orixes do asentamento de Santa Marta remóntanse á Idade Media, cando a cidade comeza a proxectarse extramuros, buscando os campos e hortas necesarios para o seu abastecemento e dar cabida a novos recintos como conventos ou establecementos sanitarios.

Os hospitais que acollían aos pobres e peregrinos adoitaban situarse dentro dos muros da cidade, mais os que trataban aos enfermos contaxiosos localizábanse nas aforas, afastados para evitar a propagación por medio do contacto cos veciños. O hospital de leprosos de San Lázaro estaba reservada aos homes, a uns dous quilómetros da cidade saíndo polo Camiño Francés cara o Monte do Gozo, mentres que a unha distancia similar, polo Camiño Portugués, estaba a leprosería de Santa Marta, no que se atendían ás mulleres.

Tanto o lazareto de Santa Marta como o de San Lázaro foron fundados no século XII. Durante a Idade Media, ambas leproserías foron receptoras de frecuentes doazóns piadosas, ao igual que os outros trece hospitais existentes na cidade.

Ao lazareto de Santa Marta chegaban enfermas de lepra e de peste de toda Galicia e Asturias, xa que cando mostraban algún síntoma da enfermidade debían achegarse ao hospital, onde pasaban corenta días illadas. Se os síntomas persistían, as persoas enfermas non tiñan outra que quedarse a vivir en Santa Marta. A pesar do medo ao contaxio, non tiñan un illamento estrito, posto que as malaterías estaban nos camiños principais da cidade, polos que transitaban continuamente viaxeiros, arrieiros e peregrinos. Aínda que en moitos casos non eran doentes de lepra senón outras enfermidades da pel que, por descoñecemento, tíñanse por ese mal.