Piñeiral da Granxa do Xesto

Historia

As condicións climáticas e as elevadas precipitacións dos terreos de montaña son propicias para a existencia de coníferas, con follas perennes de tipo acículas, resistentes ás mesmas. Na repoboación e nas plantacións para a explotación madeireira, o ser humano planta piñeiros nos montes aproveitándose de ditas características.

A madeira, de pouca calidade, úsase para encofrar, fabricar embalaxes, elaborar taboleiros de aglomerado e obter pasta de celulosa. Noutras zonas da Península Ibérica extráeselle a resina para obtención de augarrás e outros produtos químicos. O piñeiro tamén foi empregado para poboar poboar e fixar dunas de area.

Unha característica de importancia especial do ecosistema de piñeiral de montaña é a comunidade de liques e hedras que cobren troncos e ramas das árbores. Sobre o chan dos piñeirais abundan distintas especies de fungos, como o níscaro (Lactarius deliciosus), o boleto bo ou madeirudo (Boletus edulis), o rebentabois (Amanita muscaria) e os fungatos (Lycoperdon perlatum).

A fauna correspondente a este ecosistema pódese clasificar segundo o estrato onde vive. No chan, cuberto de acículas que non permiten a degradación da materia orgánica, numerosos escaravellos e insectos contribúen á formación do humus. Tamén no chan podemonos atopar, os oriúndos ou endémicos, como son ras, lagartos ou píntegas (Salamandra salamandra).

Pode aparecer a procesionaria do piñeiro (Thaumetopea pityocampa) que é unha das peores pragas que afectan aos piñeirais, así como outros invertebrados como as bolboretas.

Os mamíferos máis abondosos que habitan o piñeiral de montaña son os esquíos (Sciurus vulgaris) xa que a súa dieta básica son os piñóns. Dos invertebrados do estrato inferior aliméntanse as aves insectívoras que viven nestes piñeirais, especies como os ferreiriños (Parus sp.) ou o peto real (Dendrocopos major).

Tamén habitan estes bosques outras aves depredadoras de grande importancia como son as rapaces diúrnas, que se alimentan de pequenos mamíferos e doutras aves, tal é o caso do miñato (Buteo buteo).