Zona verde
Parque de Vista Alegre (Finca Simeón)
Parroquia
San Fructuoso
Nome científico
Pittosporum tobira (Thunb.) W.T. Aiton
Nome común en galego
Pitósporo xaponés ou loureiro australiano
Nome común en castelán
Pitósporo o azahar de la China
Características
Aparece tras a aliñación de plátanos na entrada de Casa Europa dende o parque de Mosquera Pérez. Está situada xunto ao tramo da dereita da escaleira cóncava que conduce á residencia, onde se sitúa a estatua da moza que porta a orbe. É un exemplar de tronco moi ramificado dende a base e ampla copa redondeada.
Orixe e distribución
Procede do leste da China e o sur do Xapón. Introduciuse por primeira vez en Europa en 1804, nos Kew Gardens de Londres. O pitósporo adáptase ben a calquera tipo de solo e clima, polo que é moi utilizada en Europa e América como planta ornamental. Destaca o seu uso nos xardíns de Reino Unido, Irlanda e os Países Baixos.
Nos nosos xardíns, o seu cultivo é máis habitual que o pitósporo de folla fina (Pittosporum tenuifolium), tamén presente no Parque de Vista Alegre.
Descrición
Arbusto ou arboriña perennifolia, de non máis de seis metros de altura, co tronco curto e profusamente ramificado. A cortiza é pálida, case lisa e a copa é compacta e redondeada.
Ten follas simples e alternas, que tenden a agruparse no ápice das pólas, de forma obovada e obtusa, correúda, de cor verde intensa e coa marxe enteira algo revolta. As flores son hermafroditas, brancas e fragantes, polo que son moi melíferas e gran número de abellas as visitan. Aparecen entre abril e maio, agrupadas en ramalletes terminais umbeliformes.
Os froitos son cápsulas ovoides que se abren en varias valvas ao final do outono para liberar as sementes, de cor marrón, algo tóxicas e manchadas por unha substancia viscosa.
Etimoloxía
Foi descrita polos botánicos europeos Solander e Banks en 1788. O nome xenérico da árbore, pittosporum, foi acuñado por Joseph Banks e deriva do grego pitta (resina) e spoross (semente), aludindo a sustancia pegañenta na que están embebidas as sementes.
Tobira é o nome xaponés da planta, que significa batente de porta, facendo referencia á forma de abrirse en valvas que ten o seu froito.
Usos
É unha árbore ornamental, un dos arbustos cultivados máis frecuentes na Península Ibérica. Moi utilizada tanto en solitario, plantada no chan ou en maceta, como en grupos para formar sebes, pantallas e estándares topiarios. Utilízase sobre todo en lugares costeiros xa que é moi resistente aos ventos e á salinidade. Tamén resiste moi ben á contaminación atmosférica, polo que pode utilizarse nas cidades.
Este uso aproveita a súa follaxe de intenso verde escuro, aínda que tamén hai unha variedade de folla manchada con branco (Pittosporum tobira Variegatum). Ademais, o penetrante aroma das flores deste pitósporo lembra ao das flores de azar das laranxeiras, perfumando o parque en primavera.
.jpg)
.jpg)
.jpg)
.jpg)
.jpg)
.jpg)