Ponte do Parque Novo Milenio

Historia

A auga é indispensable para a vida, feito que obrigou a que a poboación se asentase en lugares próximos a cursos fluviais e puntos nos que atopar auga potable. Os ríos supoñían unha barreira natural que imposibilitaba o tránsito e o acceso a moitos lugares, polo que estas barreiras foron facilmente superadas coa construción e uso de elementos construtivos como son as pontes.

As pontes existiron dende a antigüidade coma elementos básicos para a comunicación entre as diferentes áreas separadas polos cursos de auga. En Santiago de Compostela, as pontes servían coma elementos de unión entre as diferentes parroquias do Concello, e especialmente para as rutas comerciais dalgúns produtos que proviñan doutras zonas de Galicia coma o viño ou o peixe, que se transportaban á cidade para ser vendidos nos seus mercados e feiras.

A arte de construír pontes non experimentou cambios substanciais durante máis de 2.000 anos, levantándose de maneira similar a como foron ideados na época da Roma clásica. A construción de estas estruturas realizouse conforme ás necesidades do lugar e do momento, con pontes de madeira máis ou menos permanentes nos camiños secundarios, e pontes de pedra labrada nas vías principais, nas que se precisaba un método de paso máis sólido e resistente debido ao maior número de desprazamentos que tiñan que soportar.

O Sar foi un río que sufriu moitas intervencións: construción de presas e canles para as levadas dos muíños, ocupación das súas beiras con muros, estradas, deforestación, vertidos urbanos... Dende hai uns anos iniciouse un proceso de recuperación, que incide na mellora da calidade da súa auga e na accesibilidade polas súas marxes, así como na conservación da vexetación de ribeira e dos elementos patrimoniais asentados nelas.