Praia fluvial de Chaián

Historia

As praias fluviais orixínanse naturalmente pola acción xeomorfolóxica das augas, que depositan parte da súa carga sedimentaria, formada fundamentalmente por areas e gravas, nunha beira mentres que a oposta experimenta procesos erosivos máis intensos.

Esta dinámica de erosión, transporte e sedimentación levada a cabo polo río repítese en toda a ribeira, dando como resultado unha gran variedade de ambientes, cada un coas súas comunidades vexetais características: plantas acuáticas na canle, xuncos nas marxes húmidas, e árbores e arbustos típicos das ribeiras nas beiras preto da corrente.

Tradicionalmente, os ríos foron obxecto dun intenso aproveitamento como fonte de materias primas relacionadas coa auga, receptores de efluentes (residuos de orixe humana, gandeira, agrícola ou industrial, sustancias de lixiviación...) e como medios de acollida de infraestruturas e actividades como a pesca, a subministración de auga ou a xeración de enerxía hidroeléctrica. Como consecuencia destas actividades, os ríos sufriron cambios nas súas características orixinais, que ocasionan a perda da calidade e cantidade das súas augas, alteracións morfolóxicas das dinámicas fluviais ou do potencial biótico que favorece a presenza da flora e fauna asociadas a eles.

Non é estraño que os ríos mostren eutrofización nas súas augas, encanamentos en parte da súa lonxitude, construcións de pequenas infraestruturas para retención do seu caudal, vexetación de ribeira asociada pouco abundante e presenza de especies alóctonas invasoras.

A utilización recreativa das praias fluviais é un bo método para conseguir unha mellor integración e mellora das beiras dos ríos, dotándoas dunha infraestrutura axeitada para o seu uso recreativo, mellorando a súa conservación paisaxístico-ecolóxica, á vez que se ofrecen actividades de lecer activo nunha contorna natural. Para isto, adóitase acondicionar un ou ambas as marxes do río, dotándoo de mobiliario urbano, eliminando a especies alóctonas e renaturalizando a flora arbórea e arbustiva autóctona da contorna, de xeito que se restableza o potencial ecolóxico deste. Estas tarefas axudan á recuperación de hábitats propios de ribeira, a mellora da contorna, o control da erosión e a potenciación do uso didáctico-cultural destes espazos.