Robinia do Parque Luis Pasín

Código: LP017

Arboredo Singular

Localización

Zona verde

Parque Luís Pasín

Barrio

Conxo

Parroquia

San Fructuoso

Identificación

Nome científico

Robinia pseudoacacia L.

Nome común en galego

Robinia ou falsa acacia

Nome común en castelán

Robinia

Información

Características

Unha robinia de gran porte medra ao fondo do parque, rodeada de magnolios (Magnolia grandifolia) e un sebe de tuias (Thuja plicata). A metade inferior do seu caule está cuberto de hedra (Hedera helix).

Orixe e distribución

Árbore procedente do centro e leste dos Estados Unidos. Na Península Ibérica está amplamente distribuída como planta ornamental e aparece naturalizada en moitos lugares. Está incluída no Atlas de las Plantas Alóctonas Invasoras en España.

Como planta silvestre podémola atopar en noiros, bordos de camiños, cunetas, escampados e bosques frescos e húmidos. Medra dende o nivel do mar até os 1.600 metros e é indiferente ao tipo de chan.

Descrición

É unha árbore caducifolia de rápido crecemento, de cortiza gris e agretada, que pode alcanzar o 25 metros. As súas follas son caducas, alternas e compostas por 3-11 folíolos, sempre en número impar (imparipinnados). Teñen a marxe enteira, ovalados ou redondeados. Na base da folla completa obsérvanse ás veces dúas espiñas que se dispoñen a ambos os dous lados do pecíolo.

As flores saen ao final da primavera en acios numerosos, brancos, aromáticos e colgantes. Os froitos son legumes secas, alongadas e moi comprimidas, que colgan ao final das pólas.

Etimoloxía

O nome de Robinia está dedicado ao botánico francés Jean Robin (1550-1629), que foi o primeiro en cultivar esta árbore en Europa tras traela de América en 1601. O epíteto específico pseudoacacia quere dicir falsa acacia, que aparece tamén como o seu nome común.

Usos

Na Península Ibérica o seu uso máis habitual é como ornamental, polo seu rápido crecemento e vistosa floración. As súas flores son ás veces consumidas polos nenos como lambetada ou empréganse para facer sobremesas. Doutra banda, as súas follas e sementes son tóxicas e hai que ter coidado de que non sexan consumidas polo gando.

Nos seus lugares de orixe a madeira usouse en pequenas pezas como mangos e, onde era moi abundante, en estruturas de edificios xa que ten unha elevada resistencia.

Fotos actuais

❮❯