mainimg
Código: PM005
-
Arboredo Singular
Localización

Zona verde

Praza de Marcial Villamor Varela

Barrio

Belvís-Trisca

Parroquia

San Fructuoso

Identificación

Nome científico

Salix atrocinerea Brot.

Nome común en galego

Salgueiro bravo ou salgueiro negro

Nome común en castelán

Sauce cenizo

Información

Características

Este é o único salgueiro bravo presente na vexetación desta praza. Medra xunto ao camiño que atravesa o parque, comunicando a nova rúa da Praza Marcial Villamor Varela coa rúa do Olvido. Ten a copa moi desenvolvida e o tronco dividido.

Orixe e distribución

Os salgueiros son un xénero que presenta numerosas variantes que lle permitiu estar presente en amplas zonas do planeta, dende Europa a Xapón pasando por África e América, sen grandes preferencias polo tipo de solo mais moi esixentes en auga, polo que ocupan sempre zonas húmidas.

O salgueiro bravo é orixinario de Europa e o norte de África, e aparece en case toda a Península Ibérica. E moi abondoso en Galicia, atopándose nas beiras de ríos, regatos, prados e zonas húmidas.

Descrición

Arbusto ou arboriña caducifolia e dioica, que pode chegar até os 12 metros de altura. Ten delgadas pólas pubescentes de cor parda. As follas son simples, alternas, con pecíolo curto e lámina elíptica, ca marxe serrada.

As flores son precoces, pouco vistosas e reunidas en amentos ovoides, aparecen a finais de inverno e principios de primavera, antes de que xermolen as follas. As flores femininas dan lugar a unha cápsula pubescente, que abre en dúas valvas para liberar entre abril e maio numerosas sementes lanosas, pois a dispersión é anemócora, aproveitando o vento.

Etimoloxía

O nome xenérico salix é o vocábulo latino para designar a estas árbores, que deriva da raíz indoeuropea sal (gris, sucio), pola cor que adquiren as follas nalgunhas especies. Tamén alude á cor gris escura das pólas novas e da pubescencia das follas o vocábulo latino atrocinereus, un derivado de cinereus (cincento) co prefixo atro, que quere dicir escuro.

Usos

É empregada en xardinería ornamental, mais ten ademais probados usos medicinais. A codia de salgueiro foi mencionada en antigos textos de Asiria, Sumeria e Exipto como un remedio contra as dores e febre. O médico grego Hipócrates escribiu acerca das súas propiedades medicinais cara ao século V a.C.

O extracto activo da codia chamado salicina, foi illado na súa forma cristalina en 1828 polo farmacéutico francés Henry Leroux e o químico italiano Raffaele Piria, que tiveron éxito en separar o ácido no seu estado puro, a salicina. En 1897 Felix Hoffman crea unha versión sinteticamente alterada (neste caso derivada da planta Spiraea) que era menos problemática para a dixestión que o ácido salicílico puro. A nova substancia, foi nomeada Aspirina por Bayer, clasificándose como medicamento non esteroideo antiinflamatorio.

Fotos actuais


Ayúdenos a mejorar nuestra traducción de su idioma

Puedes cambiar cualquier texto haciendo click (presiona Enter después de hacer el cambio)