Tulipeiro de Virxinia de Belvís

Código: AS002

Arboredo Singular

Localización

Barrio

Belvís-Trisca

Parroquia

San Fructuoso

Identificación

Nome científico

Liriodendron tulipifera L.

Nome común en galego

Tulipeiro de Virxinia

Nome común en castelán

Tulípero de Virginia

Información

Características

Esta árbore alcanza unha grande altura, polo que pode verse sobresaíndo tras o muro no que está situado. Foi plantado preto do Cancelón do Sar, o pequeno regato que atravesa o Parque de Belvís, no extremo norte desta zona verde.

Orixe e distribución

Esténdese dende Arkansas, Alabama e Florida até Michigan, Nova York e sur de Canadá. É unha especie leñosa moi antiga, que procede do Cretácico, cando crecía xunto a outras estreitamente emparentadas en case a totalidade do hemisferio setentrional.

Dise que o almirante Roland Barrin (1646-1736), Marqués de Galissonière, o trouxo a Europa en 1663, sendo unha das primeiras árbores introducidas de América. Está citado nos Xardíns de Aranxuez en 1808.

Descrición

É unha magnífica árbore que poida alcanzar máis de 50 metros de altura, aínda que en Europa non supera os 30 metros. Tiene crecemento rápido e pode vivir ao redor de cinco séculos.

O madeiro é recto e cilíndrico, con codia aromática, de cor parda agrisada. As follas son alternas, caedizas e de limbo trilobado con bordo enteiro. O lóbulo superior ten un entrante en ángulo aberto. Son de cor verde azulada relucente e adquiren unha tonalidade amarela cobreada antes de caer.

As flores teñen forma de tulipán, de cor amarela verdosa cunha mancha interna de cor laranxa na base. Florecen cara a xuño. Os froitos son sámaras que forman unha especie de piña de cor marrón escura.

Etimoloxía

A etimoloxía do nome xenérico Liriodendron procede dos vocábulos gregos lirion (lirio) e dendron (árbore) facendo referencia a unha árbore cuxas flores parecen tulipáns, máis que lirios. O nome específico tulipifera alude a ser unha árbore que ten tulipáns, de onde así mesmo procede o nome común.

Usos

É unha bela árbore de adorno pola amplitude da súa follaxe e polo colorido dourado que adquiren as follas antes de caer.

A súa madeira é de elevada calidade e ten gran valor, curiosamente é de cor branca nas árbores novas, de cor amarela cando teñen máis de idade e azul nos moi vellos. En ebanistaría denomínalla madeira das Illas Canarias e é moi buscada.

Os indios de América do Norte empregábana para facer grandes canoas ahuecando os seus longos madeiros.

Fotos actuais

❮❯