Xardín de roseiras da Finca do Espiño

Historia

Un xardín de roseiras é aquel especializado en exhibir especies e variedades do xénero Rosa. Están presentes en numerosos xardíns públicos e privados, en conservatorios e xardíns botánicos. As rosas valóranse pola súa beleza e aroma, e teñen unha longa historia de simbolismo e significado, xa que representaban a beleza para os babilonios, sirios, exipcios, gregos e romanos.

Os gregos identificaron as roseiras con Afrodita, deusa do amor. Na cidade grega de Sybaris, os sibaritas ricos enchían os colchóns con pétalos de rosas; de aquí procede a actual expresión de ser criado nun leito de rosas.

No Imperio Romano colocábase unha rosa na porta dunha habitación onde se discutían asuntos confidenciais, polo que a expresión "sub rosa" ou debaixo da rosa refírese a poñer os medios para manter un segredo, como se facía nesta antiga práctica. Os primeiros cristiáns identificaban as rosas cos mártires e posteriormente asociábase coa Virxe María.

As roseiras antigas foron moi populares nos xardíns europeos até o século XVIII, cando se importaron distintas variedades de China e comezaron a hibridarse, nacendo a era moderna no mundo das roseiras. A creación da primeira roseira de té híbrida tivo lugar en 1867 por Jean Baptiste Guillot, quen cruzou as rosas de floración perpetua de China con variedades vigorosas europeas, producindo a roseira máis habitual hoxe en día nas florerías e xardíns.

As roseiras teñen varios tipos e clasificacións, e préstanse para a xardinería como arbustivas, floribundas, miniaturas, rubideiras ou rastreiras. Elixir a roseira adecuada depende de cal é a función que desexa que cumpra.

- Roseiras arbustivas: o tamaño varía desde plantas estreitas e compactas até grandes e voluminosas segundo a variedade, aínda que as roseiras tamén poden crecer de diferentes tamaños segundo as distintas rexións.

- Roseiras floribundas: son roseiras que sempre están florecidas con acios de flores. Colócanse en sebes, xardíns de entrada, macetas, ou en calquera lugar que desexe ter cor permanentemente. As plantas tenden a medrar de forma ergueita.

- Roseiras miniaturas: refírese tanto ás plantas de baixa estatura como a aquelas que dan flores de tamaño pequeno. Denomínanse roseira miniatura, anana ou pitiminí, e naceron como mutación de ananismo de algunhas roseiras antigas cruzadas con roseiras modernas de xardín durante o século XVII. Soen plantarse en bordos, macetas ou combinadas en canteiros de plantas perennes.

- Roseiras rubideiras: son as que requiren de máis traballo, con entitorado, colocación de soportes e unha poda efectiva, mais suman encanto a calquera ambiente. As plantas florecen con maior forza cando os titores están guiados en forma horizontal. Soen colocarse guiadas sobre unha construción, pérgola, reixa, cerco ou glorieta.

- Roseiras rastreiras: estas plantas poden ser bonitas e sobrias, ou agresivas e voluminosas. O mellor uso para elas é como plantas perimetrais, nos bordos de canteiros ou como tapiz vexetal dun noiro.