mainimg
Código: EG014
-
Arboredo Singular
Localización

Zona verde

Parque Eugenio Granell

Barrio

Pontepedriña

Parroquia

San Fructuoso

Identificación

Nome científico

Juniperus communis L.

Nome común en galego

Xenebreiro ou cimbro

Nome común en castelán

Enebro común, junípero o jinebro

Información

Características

Na saída do parque cara a rúa de Luís Iglesias, medran un par de xenebreiros, rodeados de ameixeiras xaponesas, castiñeiros e outras especies caducifolias, polo que destacan moito nos meses fríos debido a que son os únicos da zona que conservan a folla durante todo o ano.

Orixe e distribución

Esta especie é autóctona en toda Europa, o sur de Asia e América do Norte, onde aparece con numerosas formas que se reflicten nas distintas subespecies e variedades coñecidas. Na Península Ibérica abunda principalmente no norte, centro e leste peninsulares.

Esta especie está adaptada ao clima continental extremo, de invernos fríos e veráns secos, polo que soe aparecer nas zonas de montaña do noso territorio. Adáptase a calquera tipo de chan, incluso aos pobres e pedregosos, onde coloniza o terreo antes de ser substituída por outras especies de máis rápido crecemento, cando o xenebreiro vai desaparecendo posto que non tolera as condicións de sombra e competencia lumínica derivadas da competencia con outras árbores.

Descrición

Cando esta árbore presenta porte columnar pode chegar a alcanzar os 15 metros de altura, a pesares que dependendo da subespecie pode ter unhas características moi variables, aparecendo a miúdo como un arbusto. A cortiza está entre a cor marrón grisácea e vermella, e despréndese en tira lonxitudinais.

Follas aciculares, punzantes e cunha franxa branca na face que diferenza esta árbore doutras especies de xenebreiro como o Juniperus oxycedrus. Estas acículas aparecen situadas de tres en tres, a modo de estrela de tres puntas.

É unha especie dioica, polo que hai pés macho e femia por separado. Os froitos aparecen só nas árbores femininas e son uns gálbulos carnosos e globosos que teñen o tamaño dun chícharo. Ao madurar son de escura cor azul, cubertos dunha capa de cera ou po branco.

Etimoloxía

Juniperus é o nome que daban os romanos aos xenebreiros e á súa madeira. Communis é un indicador da abundancia da especie.

Usos

Estas coníferas de crecemento lento empréganse en xardinería para formar sebes, macizos arbustivos ou como exemplares illados.

Toda a planta é moi aromática e ten aceites esenciais. Estas propiedades aromáticas fan que o uso máis coñecido do xenebreiro sexa a destilación dos seus froitos para a obtención de xenebra, por iso aparece na etiqueta de moitas botellas desta bebida unha póla de xenebreiro cos seus froitos.

Os froitos tamén se empregan para aderezar a carne, como diurético e carminativo. Tamén se pode atopar nalgúns cosméticos como carmín para os beizos, fondo de maquillaxe, sombra de ollos, acondicionador de cabelo ou aceite de baño.

A madeira resiste ben á podremia, polo que utilízase en tornería e ebanistería. Antigamente, a resina do xenebreiro moída empregábase como secante dos escritos en tinta.

Fotos actuais


Ayúdenos a mejorar nuestra traducción de su idioma

Puedes cambiar cualquier texto haciendo click (presiona Enter después de hacer el cambio)